Error loading media: File could not be played
 
00:0000:0000:00
00:00

تلاوت آیاتی از سوره مباركه قمر با صدای استاد نعینع(آیات قسمت ۳۳ برنامه قرار تلاوت)

این تلاوت شامل آیات ۴۹ تا آخر سوره قمر و آیات ۱ تا ۲۷ سوره رحمن و آیات ۱ تا آخر طارق و آیات ۱ تا آخر سوره حمد و آیات ۱ تا ۵ بقره است .

ماییم كه هر چیزى را به اندازه آفریده‏ایم (۴۹)

إِنَّا كُلَّ شَیْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ ﴿۴۹﴾





و فرمان ما جز یك بار نیست [آن هم] چون چشم به هم زدنى (۵۰)

وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ ﴿۵۰﴾





و هم مسلكان شما را سخت به هلاكت رساندیم پس آیا پندگیرنده‏اى هست (۵۱) ... >
وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا أَشْیَاعَكُمْ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ ﴿۵۱﴾





و هر چه كرده‏اند در كتابها[ى اعمالشان درج] است (۵۲)

وَكُلُّ شَیْءٍ فَعَلُوهُ فِی الزُّبُرِ ﴿۵۲﴾





و هر خرد و بزرگى [در آن] نوشته شده (۵۳)

وَكُلُّ صَغِیرٍ وَكَبِیرٍ مُسْتَطَرٌ ﴿۵۳﴾





در حقیقت مردم پرهیزگار در میان باغها و نهرها (۵۴)

إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ ﴿۵۴﴾





در قرارگاه صدق نزد پادشاهى توانایند (۵۵)

فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِیكٍ مُّقْتَدِرٍ ﴿۵۵﴾





......



سوره ۵۵: الرحمن









به نام خداوند رحمتگر مهربان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ





[خداى] رحمان (۱)

الرَّحْمَنُ ﴿۱﴾





قرآن را یاد داد (۲)

عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿۲﴾





انسان را آفرید (۳)

خَلَقَ الْإِنسَانَ ﴿۳﴾





به او بیان آموخت (۴)

عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿۴﴾





خورشید و ماه بر حسابى [روان]اند (۵)

الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿۵﴾





و بوته و درخت چهره‏سایانند (۶)

وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿۶﴾





و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (۷)

وَالسَّمَاء رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿۷﴾





تا مبادا از اندازه درگذرید (۸)

أَلَّا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿۸﴾





و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مكاهید (۹)

وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿۹﴾





و زمین را براى مردم نهاد (۱۰)

وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿۱۰﴾





در آن میوه [ها] و نخلها با خوشه‏هاى غلاف دار (۱۱)

فِیهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ ﴿۱۱﴾





و دانه‏هاى پوست‏دار و گیاهان خوشبوست (۱۲)

وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿۱۲﴾





پس كدام یك از نعمتهاى پروردگارتان را منكرید (۱۳)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۱۳﴾





انسان را از گل خشكیده‏اى سفال مانند آفرید (۱۴)

خَلَقَ الْإِنسَانَ مِن صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ ﴿۱۴﴾





و جن را از تشعشعى از آتش خلق كرد (۱۵)

وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ ﴿۱۵﴾





پس كدام یك از نعمتهاى پروردگارتان را منكرید (۱۶)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۱۶﴾





پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر (۱۷)

رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿۱۷﴾





پس كدام یك از نعمتهاى پروردگارتان را منكرید (۱۸)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۱۸﴾





دو دریا را [به گونه‏اى] روان كرد [كه] با هم برخورد كنند (۱۹)

مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿۱۹﴾





میان آن دو حد فاصلى است كه به هم تجاوز نمى‏كنند (۲۰)

بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا یَبْغِیَانِ ﴿۲۰﴾





پس كدام یك از نعمتهاى پروردگارتان را منكرید (۲۱)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۲۱﴾





از هر دو [دریا] مروارید و مرجان برآید (۲۲)

یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿۲۲﴾





پس كدام یك از نعمتهاى پروردگارتان را منكرید (۲۳)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۲۳﴾





و او راست در دریا سفینه‏هاى بادبان‏دار بلند همچون كوهها (۲۴)

وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِی الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ ﴿۲۴﴾





پس كدام یك از نعمتهاى پروردگارتان را منكرید (۲۵)

فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿۲۵﴾





هر چه بر [زمین] است فانى‏شونده است (۲۶)

كُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿۲۶﴾





و ذات باشكوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند (۲۷)

وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ﴿۲۷﴾





........

سوره ۸۶: الطارق









به نام خداوند رحمتگر مهربان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ





سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد (۱)

وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ ﴿۱﴾





و تو چه دانى كه اختر شبگرد چیست (۲)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ ﴿۲﴾





آن اختر فروزان (۳)

النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿۳﴾





هیچ كس نیست مگر اینكه نگاهبانى بر او [گماشته شده] است (۴)

إِن كُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ ﴿۴﴾





پس انسان باید بنگرد كه از چه آفریده شده است (۵)

فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿۵﴾





از آب جهنده‏اى خلق شده (۶)

خُلِقَ مِن مَّاء دَافِقٍ ﴿۶﴾





[كه] از صلب مرد و میان استخوانهاى سینه زن بیرون مى‏آید (۷)

یَخْرُجُ مِن بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿۷﴾





در حقیقت او [= خدا] بر بازگردانیدن وى بخوبى تواناست (۸)

إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿۸﴾





آن روز كه رازها [همه] فاش شود (۹)

یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿۹﴾





پس او را نه نیرویى ماند و نه یارى (۱۰)

فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿۱۰﴾





سوگند به آسمان بارش‏انگیز (۱۱)

وَالسَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿۱۱﴾





سوگند به زمین شكافدار [آماده كشت] (۱۲)

وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿۱۲﴾





[كه] در حقیقت قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است (۱۳)

إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿۱۳﴾





و آن شوخى نیست (۱۴)

وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿۱۴﴾





آنان دست به نیرنگ مى‏زنند (۱۵)

إِنَّهُمْ یَكِیدُونَ كَیْدًا ﴿۱۵﴾





و [من نیز] دست به نیرنگ مى‏زنم (۱۶)

وَأَكِیدُ كَیْدًا ﴿۱۶﴾





پس كافران را مهلت ده و كمى آنان را به حال خود واگذار (۱۷)

فَمَهِّلِ الْكَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدًا ﴿۱۷﴾





.....



سوره ۱: الفاتحة









به نام خداوند رحمتگر مهربان (۱)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿۱﴾





ستایش خدایى را كه پروردگار جهانیان (۲)

الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۲﴾





رحمتگر مهربان (۳)

الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ ﴿۳﴾





[و] خداوند روز جزاست (۴)

مَالِكِ یَوْمِ الدِّینِ ﴿۴﴾





[بار الها] تنها تو را مى‏پرستیم و تنها از تو یارى مى‏جوییم (۵)

إِیَّاكَ نَعْبُدُ وإِیَّاكَ نَسْتَعِینُ ﴿۵﴾





ما را به راه راست هدایت فرما (۶)

اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ ﴿۶﴾





راه آنان كه گرامى‏شان داشته‏اى نه [راه] مغضوبان و نه [راه] گمراهان (۷)

صِرَاطَ الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ ﴿۷﴾





..........

سوره ۲: البقرة









به نام خداوند رحمتگر مهربان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ





الف لام میم (۱)

الم ﴿۱﴾





این است كتابى كه در [حقانیت] آن هیچ تردیدى نیست [و] مایه هدایت تقواپیشگان است (۲)

ذَلِكَ الْكِتَابُ لاَ رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ ﴿۲﴾





آنان كه به غیب ایمان مى‏آورند و نماز را بر پا مى‏دارند و از آنچه به ایشان روزى داده‏ایم انفاق مى‏كنند (۳)

الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ ﴿۳﴾





و آنان كه بدانچه به سوى تو فرود آمده و به آنچه پیش از تو نازل شده است ایمان مى آورند و آنانند كه به آخرت یقین دارند (۴)

والَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْكَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ وَبِالآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ ﴿۴﴾





آنان برخوردار از هدایتى از سوى پروردگار خویشند و آنان همان رستگارانند (۵)

أُوْلَئِكَ عَلَى هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿۵﴾

۱۳۹۹/۱۰/۲۷
|
۱۱:۰۳
دسترسی سریع